به نقل از «خبرگزاری آریا»

چگونه از خودمان در مقابل بيماري هاي آميزشي محافظت کنيم؟

تاریخ انتشار: ۱۰ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۳۷۳۶۲۰

خبرگزاري آريا - هفته نامه سلامت - ترجمه از علي نيکويي: بيماري هاي آميزشي بيماري هاي عفوني ناشي از باکتري ها، ويروس ها و ساير عوامل بيماري زا هستند که در بيشتر موارد از طريق مقاربت جنسي و در برخي موارد از طريق تماس نزديک پوست به پوست ناحيه تناسل منتقل مي شوند. فقط دو راه وجود دارد که شما بتوانيد به طور کامل از بيماري هاي آميزشي در امان بمانيد: يا از رابطه جنسي پرهيز کنيد يا اطمينان داشته باشيد که طرف مقابل تان عفونت ندارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کاندوم و ساير شيوه هاي محافظتي مشابه آن مي توانند خطر اغلب بيماري هاي آميزشي را کاهش دهند اما حتي اين وسايل نيز در صددرصد موارد موثر نيستند. جاي گفتن ندارد که شمار معدودي از افراد گزينه اول را انتخاب مي کنند و بسياري از افراد به طور گاهگاهي يا هميشگي از کاندوم و وسايل مشابه آن استفاده مي کنند. گروهي نيز فکر مي کنند در يک رابطه تک همسري با يک فرد به ظاهر بدون عفونت جنسي هستند و بعد از اين که متوجه مي شوند تصورشان اشتباه بوده، بهت زده مي شوند.
بيش از 20 ويروس و باکتري مي توانند در رابطه جنسي از يک طرف به طرف ديگر منتقل شوند. بسياري از اين ميکروب ها از جمله کلاميديا و ويروس تبخال تناسلي روي سطح دستگاه تناسلي زندگي مي کنند. اين عفونت ها حين تماس هاي تناسلي (از جمله مقعدي و دهاني) قابل انتقال هستند. برخي از ويروس ها از جمله ويروس ايدز در مني و ساير مايعات بدني زندگي مي کنند. اين عوامل بيماري زا بيش از همه از راه رابطه جنسي واژني يا مقعدي بدون محافظت منتقل مي شوند.

چگونه از خودمان در مقابل بيماري هاي آميزشي محافظت کنيم؟
فقط زماني که در يک رابطه تک همسري مطلق باشيد و همسرتان دچار عفونت نباشد، از بيماري آميزشي در امان هستيد. در غير اين صورت بايد از کاندوم لاتکس يا ساير وسايل محافظتي مشابه استفاده کنيد. هر چه شمار طرف هاي آميزشي فرد بيشتر باشد، احتمال دچار شدنش به عفونت هاي جنسي بيشتر مي شود. در آغاز هر رابطه از هر نوع (شامل ازدواج تک همسري) که با رابطه زناشويي همراه است، طرفين بايد ابتدا از لحاظ عفونت هاي جنسي آزمايش شوند. بسياري از افراد از مبتلا بودن شان به بيماري هاي آميزشي بي خبر هستند و صرف سوال کردن از آنها در اين باره کافي نيست.
اگر احيانا رابطه پر خطر آميزشي داشته ايد، بايد اندام هاي تناسلي تان را در سريع ترين زمان ممکن با آب و صابون بشوييد و انجام آزمايش از لحاظ بيماري هاي آميزشي را در نظر بگيريد. در برخي موارد لازم است آزمايش ها چند ماه پس از شروع رابطه تکرار شوند، چرا که دورهاي تاخيري وجود دارد که با وجود انتقال ميکروب به شما، آزمايش مربوط به آن ممکن است منفي باشد.
شايع ترين نشانه هاي بيماري هاي آميزشي کدامند؟
توجه داشته باشيد که شايع ترين عفونت هاي جنسي براي مثال عفونت با کلاميديا ممکن است علائم چنداني نداشته باشند يا حتي کاملا بدون علامت باشند. اگر هر يک از اين علائم شايع بيماري هاي آميزشي که در ادامه مي آيد در شما ظاهر شد، بايد نزد پزشک برويد.
* ترشح غيرمعمول از اندام هاي تناسلي مانند ترشحات بي رنگ مخاطي يا چرک
* احساس درد يا سوزش هنگام رابطه يا ادرار کردن
* هر دردي در ناحيه لگني
* زخم ها در هر بخش بدن
* تاول هاي کوچک روي اندام هاي تناسلي که مي ترکند و دلمه مي بندند.
* زگيل روي اندام هاي تناسلي يا نزديک به آنها
* گلو درد پس از سکس دهاني
* در زنان احساس دل پيچه و درد، خونريزي در فواصل عادت ماهانه و خونريزي حين يا پس از مقاربت واژني
* ترشح از مقعد يا درد و خونريزي هنگام اجابت مزاج
با شايع ترين بيماري هاي آميزشي آشنا شويد
انواع بيماري هاي آميزشي پيامدهاي متفاوت و در نتيجه درمان هاي متفاوتي دارند. در ادامه به موارد عمده بيماري هاي منتقل شونده از رابطه جنسي اشاره مي کنيم:
1. عفونت يا کلاميديا
کلاميديا با نام علمي کلاميديا تراکوماتيس نوعي باکتري است که به آساني حين رابطه جنسي منتقل مي شود. عفونت کلاميديا از شايع ترين بيماري هاي آميزشي است و بسياري از افراد دچار اين عفونت از ابتلاي خود به آن بي خبرند.
گرچه برخي از افراد دچار اين عفونت ممکن است متوجه ترشحات غيرمعمول از اندام هاي تناسلي شان يا درد هنگام ادرار کردن شوند، بسياري از افراد هيچ علامتي از عفونت ندارند. عفونت با کلاميديا ممکن است يک بيماري خاموش باشد اما مي تواند به پيامدهايي شديد منجر شود. اگر عفونت کلاميديا درمان نشود، ممکن است به بيماري التهابي لگن در زنان بينجامد که يکي از عوامل عمده ناباروري در آنهاست. اين ميکروب در مردان باعث عارضه «اپيديدميت» مي شود که به صورت تورمي دردناک در اطراف بيضه است و مي تواند توانايي باروري را کاهش دهد.
عفونت کلاميديا در خانم هاي باردار مي تواند هنگام زايمان به نوزادان شان منتقل شود. نوزداني که به کلاميديا آلوده مي شوند، ممکن است در طول چند هفته اول زندگي دچار عفونت چشم و ريه با اين ميکروب شوند. خبر خوب اين است که کلاميديا به سرعت با درمان آنتي بيوتيکي قابل درمان است و به اين ترتيب مي توان از عوارض احتمالي آن جلوگيري کرد. اگر احتمال مي دهيد دچار عفونت کلاميديا باشيد، بايد براي تشخيص و درمان به پزشکان مراجعه کنيد. يک آزمايش ساده مي تواند اين ميکروب را شناسايي کند. حتي اگر علامتي از عفونت کلاميديا نداشته باشيد، در برخي موارد انجام مرتب آزمايش براي آن ممکن است فکر خوبي باشد. به ياد داشته باشيد هم شخص دچار عفونت و هم همسرش بايد درمان شوند تا از عفونت مجدد پيشگيري شود. همچنين توصيه مي شود زناني که تشخيص عفونت کلاميديا در آنها داده شده، 3 ماه پس از اتمام درمان دوباره از لحاظ اين عفونت آزمايش شوند چرا که خطر عفونت مجدد در آنها وجود دارد.
2. تبخال تناسلي
تبخال تناسلي مانند کلاميديا يک عفونت بسيار شايع است که اغلب مورد توجه قرار نمي گيرد. اين عفونت ممکن است علائم خفيفي داشته باشد يا بي علامت باشد، اما برخي افراد متوجه احساس سوزش يا مورمور شدن در اندام هاي تناسلي مي شوند که به دنبالش تاول هاي دردناک يا زخم هاي باز بروز مي کند. اين زخم ها پس از چند هفته برطرف مي شود اما ويروس براي تمام عمر در بدن باقي مي ماند.
اگر علائم شما شديد باشد يا زخم ها مرتب عود کنند، پزشک تان ممکن است داروهاي ضد ويروسي براي کاهش بروز آنها براي شما تجويز کند. افراد حين فعال بودن بيماري با احتمال بيشتري ممکن است ويروس بيماري را به ديگران سرايت دهند اما حتي اگر فرد بي علامت باشد تا حدي خطر انتقال عفونت به طرف مقابل وجود دارد.
بررسي ها نشان داده اند مصرف روزانه داروهاي ضد ويروسي مي تواند خطر انتقال تبخال تناسلي را به طرف مقابل کاهش دهد اما اين خطر به صفر نمي رسد، بنابراين هر کسي که دچار عفونت يا تبخال تناسلي است، حتي اگر زخم هاي واضحي ندارد، هنوز بايد هنگام برقراري رابطه از کاندوم استفاده کند.

3. زگيل تناسلي
100 نوع متفاوت ويروس پاپيلوم انساني (HPV) وجود دارد و حدود 30 نوع از آنها از راه رابطه زناشويي منتقل مي شوند. برخي از اين ويروس ها مي توانند زگيل تناسلي ايجاد کنند و برخي ديگر به سرطان منجر مي شوند.
دستگاه ايمني معمولا پيش از اين که اين ويروس فرصت آسيب زدن پيدا کند، آن را نابود مي کند اما گاهي اين ويروس سال ها در بدن زنان باقي مي ماند و در نهايت در صورت شناسايي و درمان نشدن به سرطان دهانه رحم مي انجامد.
انجام نمونه برداري از دهانه رحم با آزمايش پاپ اسمير، بهترين راه براي پيشگيري از عوارض خطرناک ويروس پاپيلوم انساني است.
بارزترين علامت عفونت با اين ويروس ايجاد زگيل تناسلي است. اگر متوجه وجود زگيل روي اندام هاي تناسلي تان شديد، در کمترين زمان ممکن نزد پزشک برويد و از رابطه زناشويي پرهيز کنيد تا شما و همسرتان درمان شويد.
از آنجايي که اين ويروس از راه تماس پوست به پوست منتقل مي شود، تنها راه پيشگيري از آن جلوگيري از قرار گرفتن در معرض آن است. خوشبختانه در حال حاضر واکسني در اختيار است که زنان را در برابر گونه هاي شايع پاپيلوم انساني که باعث زگيل تناسلي و سرطان دهانه رحم مي شوند، محافظت مي کند.
مراکز کنترل و پيشگيري بيماري هاي آمريکا توصيه مي کنند دختران 11 و 12 ساله و دختران زنان 13 تا 26 ساله که تا به حال واکسينه نشده اند يا افرادي که دوره واکسن شان را کامل نکرده اند، اين واکسن را تزريق کنند. گرچه شاهدي در دست نيست که نشان دهد کاندوم هاي لاتکسي از انتشار اين ويروس جلوگيري مي کنند اما شواهد موجود نشان مي دهند استفاده از کاندوم ممکن است به کاهش خطر ابتلا به زگيل تناسلي يا سرطان گردن رحم کمک کند.
4. ايدز
اچ آي وي ميان عفونت هاي آميزشي بيش از همه مايه ترس و وحشت است. اين ويروس عامل ايجاد «نشانگان نقصان ايمني اکتسابي» يا ايدز است که فقط در سال 2007 ميلادي باعث مرگ 2 ميليون نفر در سراسر جهان شد.
اين بيماري در اغلب موارد از طريق تماس جنسي و نيز استفاده مشترک از سرنگ هاي آلوده به خون منتقل مي شود. افرادي که دچار نشانگان نقص ايمني اکتسابي مي شوند، دستگاه ايمني بسيار ضعيفي دارند و در نتيجه در معرض عفونت هاي فرصت طلب و برخي سرطان ها هستند. اگر شما مبتلا به HIV باشيد، پزشک تان ممکن است داروهاي قدرتمندي براي مقابله با اين ويروس تجويز کند و خوشبختانه اين داروها شما را از دچار شدن به ايدز در مان نگه مي دارند.
با اين وجود، مسير درمان موفقيت آميز ايدز براي اغلب افراد آسان نيست. براي اين که مانع از شکست درماني شويد، بايد داروها را براي تمام طول عمر مصرف کنيد و اغلب اين داروها، بالقوه مي توانند آثار جانبي عمده اي داشته باشند.
البته روشن است که بهترين راه براي جلوگيري ايدز اين است که در قدم اول اصلا به اچ آي وي مبتلا نشويد. اين موضوع به اين معناست که شيوه آميزش ايمن مانند استفاده از کاندوم که خطر بيماري هاي آميزشي از جمله اچ آي وي را کاهش مي دهند، به کار ببنديد. همچنين استفاده نکردن از سرنگ هاي مشترک و پرهيز از بي بندوباري جنسي باعث محافظت قوي در برابر اين ويروس مي شود.
5. سوزاک
اين بيماري باکتريايي براي قرن ها شايع بوده و با وجود پيشرفت ها در درمان هاي پزشکي، نشانه اي از فروکش کردن نشان نمي دهد. علائم اصلي سوزاک ترشح از اندام هاي تناسلي و اشکال در ادرار کردن يا سوزش هنگام آن است. اگر سوزاک درمان نشود ممکن است به عفونت مجراي تناسلي و حتي انتشار به مفاصل و خون بينجامد. در زنان سوزاک مي تواند باعث «بيماري التهابي لگني» و ناباروري شود. از طرف ديگر، به عفونت وخيم نوزادان و نابينايي آنها منجر شود.
درمان فوري اين عفونت با آنتي بيوتيک ها باعث رفع شدن آن و پيشگيري از عوارض ناشي از آن مي شود. علائم سوزاک شامل درد يا سوزش در ادرار کردن، ترشح زرد يا خوني از واژن، خارش مقعد يا ترشح از آن، درد و خونريزي هنگام اجابت مزاج و وجود چرک و درد آلت تناسلي مرد است.
استفاده از کاندوم از جنس لاتکس در هر بار مقاربت واژني، يا مقعدي به پيشگيري از اين بيماري کمک خواهد کرد.
6. سيفيليس
گرچه شيوع سيفيليس در سال هاي اخير کاهش يافته، همچنان تشخيص داده مي شود و نکته مهم اين است که مي تواند خطر دچار شدن به اچ آي وي را افزايش دهد. اگر عفونت سيفيليس درمان نشود، باعث نابينايي و در نهايت مرگ مي شود. نخستين نشانه بيماري اغلب يک زخم بدون درد به نام «شانکر» است که معمولا روي اندام هاي تناسلي يافت مي شود. چند هفته بعد دانه هاي پوستي ممکن است در سراسر بدن ظاهر شود که معمولا کف هاي گروها و پاها را مي پوشاند. ظهور اين دانه هاي پوستي ممکن است با خستگي، تب خفيف، ريزش مو و تورم غدد لنفاوي همراه باشد. سيفيليس در صورت درمان نشدن در مراحل پيشرفته آسيب هاي بازگشت ناپذير قلبي و عصبي ايجاد مي کند.
7. هپاتيت B
هپاتيت B ناشي از ويروسي است که به کبد حمله مي کند. اين ويروس باعث عفونت مادام العمر مي شود و با ايجاد بافت جوشگاهي در کبد به سرطان کبد يا نارسايي کبد و در نهايت مرگ منجر خواهد شد.
علائم عفونت با ويروس هپاتيت B شامل خستگي، زردي، درد شکمي، بي اشتهايي، تهوع و استفراغ و درد مفصل است، اما در 30 درصد افراد دچار عفونت با اين ويروس هيچ علامتي بروز نمي کند. بهترين راه براي محافظت در برابر اين بيماري وخيم استفاده از واکسن هپاتيت B است. ساير احتياطات براي پيشگيري از انتقال اين بيماري آميزشي استفاده از کاندوم از جنس لاتکس، استفاده نکردن اشتراکي از سرنگ، مواد مخدر يا اقلام شخصي مانند تيغ و مسواک است.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۳۷۳۶۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

داستان سرماخوردگی در انسان‌ها از چه زمانی آغاز شد؟

غزال زیاری- اکثر مردم حداقل سالی یک‌بار سرما می‌خورند و درنتیجه سرماخوردگی یکی از رایج‌ترین تجربیات انسانی به شمار می‌رود؛ اما حالا این سؤال مطرح است که در تاریخ هوموسپینس (انسان خردمند)، اولین بار انسان‌ها از چه زمانی دچار سرماخوردگی شده‌اند؟

پاسخ دادن به این سؤال کار سختی است؛ چراکه ویروس‌های متعدد و زیادی باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و از سوی دیگر، تعداد کمی از این ویروس‌ها در بقایای انسانی باقی می‌مانند؛ اما قدیمی‌ترین شواهد باستان‌شناسی انسان‌ها، حکایت از آن دارد که برخی از اولین انسان‌های هومو سپینس متعلق به حداقل سیصد هزار سال پیش با سرماخوردگی دست‌وپنجه نرم می‌کردند.

سرماخوردگی چیست؟

"سرماخوردگی" اصطلاحی کلی برای گروهی از عفونت‌های تنفسی است که معمولاً در افرادی با سیستم ایمنی سالم، به‌صورت خفیف بروز می‌کند. راینوویروس‌ها، کرونا ویروس‌ها و ویروس سنسیشیال تنفسی (RSV) اغلب باعث ایجاد سرماخوردگی می‌شوند و قبل از اینکه این پاتوژن‌ها بین انسان‌ها گسترش پیدا کند، احتمالاً انسان آن‌ها را از مهره‌داران دیگر دریافت کرده‌ است.

جوئل ورتهایم، ویروس‌شناس فرگشتی دانشگاه کالیفرنیا دراین‌باره توضیح می‌دهد: «زندگی در مجاورت حیوانات راه ساده‌ای است که انسان را در معرض مکرر ویروس‌های جدید قرار دهد و همین می‌تواند منجر به تبدیل‌شدن این ویروس به یک ویروس بومی انسانی شود.»

انتقال ویروس‌ها از حیوان به انسان؟

معمولاً در صورت انتقال ویروس حیوانی به بدن انسان، این ویروس نمی‌تواند باعث ایجاد عفونت شود؛ چون با بدن میزبان جدیدش سازگار نیست. بااین‌حال، گاهی یک ویروس مجموعه‌ای از ژن‌های مناسب را برای جهش موفق و حتی انتشار در بین انسان‌ها در اختیار دارد؛ مثلاً ویروس‌های کووید-۱۹ و آنفولانزای خوکی به همین شکل پدید آمده‌اند.

دانشمندان فرضیه‌های متعددی درباره زمانی که ویروس‌های سرماخوردگی برای اولین بار شکوفا شدند، مطرح کرده‌اند و جالب اینجاست که شروع آن‌ها در نقاط بسیار متفاوتی از جدول زمانی انسان قرار می‌گیرد. تعدادی از محققان بر این باورند که انتقال ویروس‌ها از حیوانات به انسان، در طلوع تمدن بشری (بین ۵ هزار تا شش هزار سال قبل) صورت گرفته؛ زمانی که انسان‌ها زندگی در محله‌های نزدیک به هم را آغاز کردند؛ بدین ترتیب پاتوژن‌ها راحت‌تر می‌توانستند پخش شوند و در آن زمان، انسان‌ها شروع به پرورش حیواناتی مملو از ویروس نمودند.

البته که همه دانشمندان موافق این فرضیه نیستند.

فرانسوا بالوکس، زیست‌شناس محاسباتی دانشگاه کالج لندن بر این باور است که جمعیت‌های شکارچی-گردآورنده که به کشاورزی نمی‌پرداختند، از طریق شکار در معرض ویروس‌های حیوانی قرار می‌گرفتند. شکارچیان از قبل از انسان‌های خردمند هم وجود داشته‌اند (مثلاً در گونه‌های انسان‌تبار منقرض‌شده‌ای مثل انسان‌های راست‌قامت (Homo erectus) که اولین بار ۲ میلیون سال پیش ظهور کردند). بالوکس معتقد است که ویروس‌های سرماخوردگی مختلف در طول فرگشت انسان در زمان‌های مختلف در رفت‌وآمد بوده‌اند.

او دراین‌باره می‌گوید: «فکر می‌کنم احتمالاً یکی از رویدادهایی که منتهی به افزایش قابل‌توجه جذب عوامل بیماری‌زا در انسان شده، گسترش انسان‌ها به خارج از آفریقاست که طی آن، افراد ویروس‌های سرماخوردگی جدیدی را دریافت کردند.» قدمت اولین انسان‌های خردمند در خارج از آفریقا به حدود دویست و ده هزار سال قبل بازمی‌گردد.

بررسی ویروس‌های سرماخوردگی باستانی

ورتهایم دراین‌باره می‌گوید: «رد پای بیماری ناشی از سرماخوردگی، به‌خوبی باقی نمی‌ماند.» این ویروس‌ها معمولاً علائم عفونت را در بافت‌های نرمی مثل ریه‌ها باقی می‌گذارند که پس از مرگ از بین می‌روند و اثری از آن‌ها در استخوان‌ها و دندان‌های مقاوم باقی نمی‌ماند.

ژنوم‌های ویروسی در بقایای انسان‌های باستانی یافت شده که البته تنها مربوط به ویروس‌های مبتنی بر DNA است و نه ویروس‌های حاوی RNA که این پسرعموی ژنتیکی DNA، در بین ویروس‌های سرماخوردگی بسیار رایج‌تر است.

لوسی فان دورپ، متخصص ژنتیک دانشگاه کالج لندن در این رابطه توضیح می‌دهد: «RNA سریع‌تر از DNA تجزیه می‌شود، درنتیجه بازیابی آن به‌مراتب سخت‌تر است. به همین خاطر است که تا به امروز، هیچ ویروس RNA از مواد باستانی کشف نشده است.»

بالوکس و فان دورپ با انجام حفاری‌هایی در سیبری، به جست‌وجوی ویروس‌های باستانی در دندان‌های انسان پرداختند. در مقاله منتشره در bioRxiv آن‌ها از دو ژنوم باستانی برای یک ویروس DNA به نام آدنوویروس C انسانی نام بردند که می‌تواند باعث ایجاد علائم سرماخوردگی شود.

طبق تخمین محققان، آخرین جد مشترک این ویروس‌ها تقریباً به هفت‌صد هزار سال قبل برمی‌گردد ( یعنی مدت‌ها قبل از ظهور انسان‌های خردمند یا هومو سپینس‌ها). این احتمال وجود دارد که این ویروس‌ها از بدن شامپانزه‌ها یا گوریل‌ها به انسان‌ها منتقل شده باشند، اما این‌که دقیقاً چه زمانی اتفاق رخ‌داده، در حد حدس و گمان باقی مانده است.

یافت بقایای کروناویروس قرن شانزدهمی

باوجود آنکه دانشمندان هنوز ویروس‌های RNA از دوران باستان پیدا نکرده‌اند، اما موفق به یافتن یک ویروس کرونای قرن شانزدهمی در پالپ دندان اسکلت‌های انسان در فرانسه شده‌اند. RNA یافت‌شده با کروناویروس‌های شناخته‌شده امروزی متفاوت است و این حکایت از آن دارد که این پاتوژن‌های تاریخی ممکن است یا از بین رفته باشند یا فراتر از تشخیص، فرگشت یافته باشند.

در هر حال این احتمال وجود دارد که این ویروس کرونا به گردش خود در بدن انسان ادامه داده باشد؛ اما در دوران مدرن، توالی‌یابی نشده است. فان دورپ در این رابطه توضیح می‌دهد: «بسیاری از ویروس‌های عامل سرماخوردگی، در شرایط امروزی توالی ضعیفی دارند که از جمله آن‌ها می‌توان از ویروس‌های کرونای سرماخوردگی که به‌طور منظم در گردشند، نام برد.»

بالوکس و همکارانش حالا و با در اختیار داشتن بقایایی کمیاب از ویروس‌های باستانی، بر پاتوژن‌های گذشته نزدیک تمرکز کرده‌اند و در حال مطالعه روی بقایای انسانی هستند که در دو قرن گذشته جمع‌آوری و در مراکز پزشکی ذخیره‌شده‌اند.

بالوکس گفت: «احتمالاً در آینده تصویر جمعی مناسبی از ویروس‌هایی که در طول ۲۰۰ سال گذشته با ما بودند، خواهیم داشت. این می‌تواند ردیابی تاریخچه این ویروس‌ها درگذشته‌های دور را برای دانشمندان آسان‌تر کند.»

منبع: livescience

۵۴۳۲۱

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902910